Uluslararası film festivalleri, sadece sinema sanatının en yeni ve çarpıcı örneklerini sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda farklı kültürlerin ve bakış açılarının dünya sahnesine taşınmasına da aracılık ediyor. Bu yıl Venedik Film Festivali'nde, popüler 'Reacher' dizisinden tanıdığımız Alan Ritchson'ın başrolünde yer aldığı ve neredeyse tamamen diyalogsuz bir aksiyon-gerilim olan 'Motor City' gibi cesur yapımlar da dikkat çekiyor. Son dönemde Cannes gibi prestijli festivallerde önemli ödüllere layık görülen Arap sineması da, bu yıl Venedik Film Festivali'nde güçlü bir rüzgar estiriyor. Özellikle kadın yönetmenlerin liderliğindeki yapımlar, bölgeden gelen hikayelerin derinliğini ve çeşitliliğini gözler önüne seriyor.

Park Chan-wook'un 'No Other Choice' Filmiyle 20 Yıllık Bekleyiş

Kore sinemasının uluslararası alanda saygın isimlerinden, 'Oldboy' ve 'Hizmetçi' gibi kült yapımlara imza atan Park Chan-wook, bu yıl 82. Venedik Film Festivali'ne son filmi 'No Other Choice' ile damga vuran isimlerden biri oldu. Yönetmen, festivalde yaptığı basın toplantısında filmin ardındaki uzun ve meşakkatli süreci anlatarak, projenin tam 20 yıl sonra hayata geçebilmesinin şaşırtıcı nedenini tek bir kelimeyle özetledi: Para. Donald E. Westlake'in 1997 tarihli 'The Ax' adlı gerilim romanından uyarlanan film, 25 yıl çalıştığı kağıt şirketinden beklenmedik bir şekilde kovulduktan sonra çaresizlik içinde iş arayan orta yaşlı bir adamın hikayesini konu alıyor. Park Chan-wook'un bu uzun ve ilginç yapım sürecini ve Venedik Film Festivali'ndeki diğer önemli detayları buradan okuyabilirsiniz.

"Hepimiz istihdam ve güvenceye dair derin bir korku taşıyoruz. Bu film üzerinde 20 yıl boyunca çalışabildim çünkü yirmi yıl boyunca kime anlatsam, hep anladılar ve 'Bu ne kadar da güncel bir hikaye' dediler. Bu bana, filmin sonunda çekileceğine dair güven verdi. Kısa bir cevabı var, aslında tek kelime: Para."

Yönetmen, yeterli olduğunu düşündüğü bir bütçeye sahip olmak istediğini ve bu uğurda uzun yıllar beklediğini, sonunda ise 'muhteşem bir kadro' kurabildiğini belirtti. Bu durum, sinema dünyasında büyük isimlerin bile finansal zorluklarla karşılaşabildiğini gözler önüne sererek, bağımsız sinemacılardan stüdyo filmlerine kadar sektörün bütçe denklemlerinin ne kadar karmaşık olabileceğini bir kez daha gösteriyor.

Yıldızlarla Dolu Kadrosuyla 'No Other Choice'

Film, Park'ın uzun süreli bekleyişinin meyvesi olan yıldızlarla dolu bir oyuncu kadrosuna sahip. Başrolde, 'Squid Game' dizisiyle dünya çapında tanınan Lee Byung-hun, işini kaybeden Man-su karakterine hayat veriyor. Kadroda ayrıca Son Ye-jin ('Crash Landing on You'), Lee Sung-min ('Handsome Guys'), Yeom Hye-ran ('The Glory'), Cha Seung-won ('Believer 2'), Yoo Yeon-seok ('Hospital Playlist') ve Park Hee-soon ('The Policeman’s Lineage') gibi Güney Kore sinemasının ve televizyonunun önde gelen isimleri yer alıyor.

Lee Byung-hun, Park Chan-wook ile çalışmayı bir 'rüya' olarak nitelendirirken, 'No Other Choice'ı yönetmenin en 'ticari filmlerinden biri' olarak tanımladı. "Herhangi bir Koreli aktör, ikinci kez düşünmeden bu fırsata atlardı" diyen Lee, yönetmenin projesine duyduğu inancı ve hayranlığı dile getirdi.

Filmin kahramanının profesyonel bir yol ayrımında olmasından yola çıkarak, Park'a film endüstrisinde bir şeyler olursa kariyerine nasıl devam edeceği soruldu.

"Sanatın film formatının küçüleceğini sanmıyorum. Belki sinemalarda film izleme kültürü sona erebilir. Ancak istediğim bütçeyi bulamadığım zamanlar gelirse, akıllı telefonumla film yapmaya devam edeceğim. Bunu zaten yaptım."

Bu yorum, geleneksel sinema deneyiminin geleceği hakkında süregelen tartışmalara ışık tutarken, yönetmenin sanata olan sarsılmaz bağlılığını ve uyum sağlama yeteneğini gözler önüne seriyor.

Gölge Düşüren Tartışma: WGA Grevi ve İddialar

Park Chan-wook'un Venedik'teki film lansmanının ötesinde, yönetmen son dönemde başka bir önemli konuyla da gündeme geldi. Yazarlar Birliği (WGA) kurallarını ihlal ettiği gerekçesiyle sendikadan atılmasıyla ilgili iddialar, basın toplantısında doğrudan gündeme gelmese de, sektörde yankı uyandırdı. Park ve senaryo ortağı Don McKellar, sendikanın 2023 grevi sırasında çalışmayı yasaklayan kuralları ihlal ettikleri gerekçesiyle WGA'dan ihraç edilmişlerdi.

Yönetmenin ve Ortağının Tepkileri: İddialar ve Savunma

Park Chan-wook, bu iddiaları şiddetle reddediyor ve Hollywood'daki grev sırasında 'The Sympathizer' adlı HBO dizisi için yazdığı iddialarını yalanlıyor.

"Hiçbir kuralı ihlal etmedim. İtiraz etmeyi ciddi olarak düşündüm ama sonuçta itiraz etmemeye karar verdim çünkü o sırada Kore'de post prodüksiyon aşamasında olan 'No Other Choice' filmine odaklanmak istiyordum ve bir itiraz duruşmasına harcayacak kadar vaktim yoktu."

Senaryo ortağı Don McKellar ise Variety için yazdığı bir köşe yazısında, WGA'nın kararlarını 'kasten antidemokratik, bilerek acımasız ve abartılı' olarak nitelendirerek, bunu 'üyelerini, özellikle de 'iki unvanlı' (showrunner-yönetmen-yazar) olanları sindirmek için bir korkutma taktiği' olarak tanımladı. Bu durum, sendikal haklar, uluslararası projelerde çalışma koşulları ve Hollywood'daki güç dengeleri üzerine önemli bir tartışma başlatmış durumda.

Sonuç: Park Chan-wook'un Sanatına Adanmışlığı

Tüm bu tartışmalar ve uzun bekleyişe rağmen, Park Chan-wook'un 'No Other Choice' filmi, yönetmenin sanatsal vizyonuna ve hikaye anlatımına olan bağlılığının bir kanıtı niteliğinde. Finansal engelleri aşması, yıldızlarla çalışması ve hatta potansiyel bir sektör krizine karşı akıllı telefonla bile film çekme kararlılığı, onu çağımızın en özgün ve dirençli sinemacılarından biri yapıyor.

Charlie Kaufman'dan Venedik'e Dönüş: 'How to Shoot a Ghost'

Sinema dünyasının en özgün ve düşünmeye sevk eden isimlerinden Oscar ödüllü yönetmen Charlie Kaufman, yeni kısa filmi “How to Shoot a Ghost” ile 82. Venedik Film Festivali'nde sinemaseverlerin karşısına çıktı. Uzun süredir merakla beklenen bu projenin ilk fragmanı izleyiciyle buluşurken, film 1 Eylül’de festivalde yarışma dışı özel bir gösterimle dünya prömiyerini yaptı. Özellikle psikolojik derinlikleri ve varoluşsal sorgulamaları işleyen filmleriyle tanınan Kaufman’ın bu son eseri, sinema dünyasında büyük bir heyecan uyandırdı. Filmin yapım süreci ve Venedik'teki yankıları hakkında daha fazla bilgi için Charlie Kaufman'ın 'How to Shoot a Ghost' fragman ve Venedik Film Festivali haberimize göz atabilirsiniz.

27 dakikalık sürükleyici bir yapım olan “How to Shoot a Ghost”, oyuncu kadrosunda Jessie Buckley ve Josef Akiki gibi yetenekli isimleri bir araya getiriyor. Filmin resmi özeti, izleyicileri oldukça ilginç bir senaryoya davet ediyor: Atina sokaklarında karşılaşan, hayata yeni veda etmiş iki genç karakterin hikayesi anlatılıyor. Biri çevirmen, diğeri fotoğrafçı olan bu iki “dışlanmış” ruh, ölüm sonrası dünyada arzularının ve hatalarının tortularıyla yüzleşiyor. Kentte birlikte dolaşırken, varoluşun zorlu güzelliğinde ve ardında bıraktıklarında bir teselli bulmaya çalışıyorlar.

“Hayatta dışlanmışlardı; ölümde ise uzun zamandır süregelen özlemlerinin ve hatalarının kalıntılarıyla mücadele ediyorlar. Şehirde birlikte dolaşıyor, varoluşun ve sonrasının zorlu güzelliğinde teselli buluyorlar.” — Filmin Resmi Özeti

Kaufman, “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” ile 2004 yılında En İyi Özgün Senaryo Oscar'ını kazanmış, “Being John Malkovich” ve animasyon filmi “Anomalisa” gibi eserleriyle zihin açıcı, deneysel anlatısıyla sinema dünyasında kendine eşsiz bir yer edinmiştir. Onun filmleri genellikle kimlik, hafıza, gerçeklik ve insan ruhunun karmaşıklığı üzerine odaklanır. “How to Shoot a Ghost” da bu temaları ölüm sonrası bir perspektiften ele alarak Kaufman’ın alametifarikası olan felsefi derinliği ve sorgulayıcı yaklaşımı yansıtacağının sinyallerini veriyor.

Jessie Buckley ve Josef Akiki: 'How to Shoot a Ghost'ın Perdedeki İkilisi

Filmdeki başrol performanslarıyla dikkat çekecek Jessie Buckley, son yılların en parlak yükselen yıldızlarından biri. Maggie Gyllenhaal’ın yönettiği 2021 yapımı psikolojik drama “Kayıp Kız” (The Lost Daughter) ile Oscar adaylığı kazanan Buckley, kariyerine Chloe Zhao’nun “Hamnet” ve Gyllenhaal’ın “The Bride!” gibi iddialı projelerle devam ediyor. Lübnanlı oyuncu Josef Akiki ise yakın zamanda Dwan Kaoukji’nin ödüllü kısa filmi “Canary in a Coal Mine” ve Samer El Berwaki’nin uzun metrajlı filmi “Al Hayba”da rol alarak dikkatleri üzerine çekmişti. Bu iki oyuncunun, Kaufman’ın vizyonu altında nasıl bir kimya yakalayacağı merak konusu.

Venedik Film Festivali ve Kaufman'ın Özel Bağlantısı

Venedik Film Festivali, Kaufman’ın kariyerinde özel bir yere sahip. Yönetmen, yaptığı açıklamada, “'How to Shoot a Ghost' ile Venedik'e gidecek olmaktan dolayı çok memnunum. Kalbimde çok özel bir yeri olan harika bir festival. ‘Being John Malkovich’ 1999'da orada prömiyer yapmıştı ve Venedik senaristlik kariyerimi başlatmamda etkili olmuştu. Elbette 2015'te ‘Anomalisa’ ile de orada harika vakit geçirmiştik,” ifadelerini kullandı. Bu özel bağ, filmin festivaldeki atmosferini daha da anlamlı kılacağa benziyor.

Alan Ritchson'dan Venedik'e Diyalogsuz Bir İntikam Hikayesi: 'Motor City'

Hollywood'un yükselen aksiyon yıldızlarından Alan Ritchson, popüler dizisi 'Reacher'daki etkileyici performansının ardından sinema dünyasının en prestijli etkinliklerinden biri olan Venedik Film Festivali'nde yeni filmi 'Motor City' ile adından söz ettiriyor. Potsy Ponciroli'nin yönetmen koltuğunda oturduğu bu film, 1970'lerin Detroit'inde geçen kanlı ve acımasız bir intikam öyküsü sunuyor. Ritchson, nişanlısını (Shailene Woodley) ve özgürlüğünü yozlaşmış bir polis (Pablo Schreiber) ve yerel bir uyuşturucu baronu (Ben Foster) tarafından tuzağa düşürüldükten sonra kaybeden sıradan bir işçiyi canlandırıyor. Filmin benzersizliği ise ana karakterin bu intikam yolculuğunu neredeyse hiç diyalog kurmadan gerçekleştirmesi; filmdeki toplam diyalog sayısının bir elin parmaklarını geçmediği belirtiliyor. Bu durum, filmin fiziksel performanslara, stilize görsellere, sürükleyici müziklere (Jack White'ın danışmanlığıyla) ve operatik dövüş sahnelerine odaklanmasını sağlıyor.

Alan Ritchson, 'Motor City' için "Bunun gibisi yok. Süper eşsiz ve süper sanatsal bir film. Diyaloğa güvenmemek elbette büyük bir seçim ama ticari olmasını istiyorum, herkesin bundan keyif almasını ve sadece küçük bir niş kitleye hitap etmemesini istiyorum. Ve başardığımızı düşünüyorum" sözleriyle projeye olan inancını dile getiriyor.

Bir oyuncu için diyalog, duyguyu aktarmanın en temel araçlarından biridir. Bu aracı tamamen bir kenara bırakmak, Ritchson gibi fiziksel performanslarıyla öne çıkan bir isim için bile büyük bir meydan okuma olmuş. Aktör, diyalogun bir 'destek' veya 'dayanak' olabileceğini, ancak onsuz da aynı manyetizmayı yaratmanın heyecan verici olduğunu belirtiyor. Ritchson'ın bu durumla başa çıkma yöntemi oldukça ilginç: "Nöronlarınızdan ve sinapslarınızdan ve vücudunuzdan geçen elektriği hissetmek." Her sahnede içindeki bu 'ateşin' yanıp yanmadığını kontrol ettiğini, diyalogsuz bir ortamda içsel öfke, intikam arzusu, utanç ve suçluluk gibi yoğun duyguların dışa vurumu yerine, bu duyguları içinde tutma çabasının daha ilgi çekici olduğunu vurguluyor. Bu, oyuncunun yüz ifadeleri ve beden diliyle çok daha fazlasını anlatmak zorunda kaldığı bir süreç.

Reacher'dan Motor City'ye: Alan Ritchson'ın Aksiyon Felsefesi ve Yapımcılığı

Alan Ritchson, sadece bir oyuncu değil, aynı zamanda 'Motor City'nin yapımcılarından biri. Dövüş sahnelerinin tasarlanmasında aktif rol almış. Özellikle Pablo Schreiber ile olan asansör dövüş sahnesini 'Reacher'ın 3. sezon çekimleri sırasında dublörü Ryan Tarran ile birlikte yazdığını belirtiyor. Dövüş koreografisinde uyguladıkları 'yükseltme kuralı' dikkat çekici: bir yumruk kullanılmışsa, bir sonraki hamle dirsek, ardından kafa darbesi olmalı; bir bıçak darbesi sonrası ateşli silah kullanılmalı. Bu yaklaşım, dövüş yorgunluğunu aşmak ve sahneleri sürekli taze tutmak için kullanılıyor. Ritchson, filmlerindeki dövüşlerin gerçekçiliğine özel bir önem veriyor. Kendi ifadesiyle, bazı oyuncu arkadaşlarının her yumruğa puan verip asla yenilmez olmaya çalıştığını ancak kendi kampında böyle bir durumun söz konusu olmadığını söylüyor. Karakterlerinin dövüşlerde hırpalanıp kan içinde kalmasının önemini vurguluyor. 'Motor City'deki 'hırpalanma' seviyesini 9/10 olarak derecelendirirken, Owen Wilson ile çekeceği bir sonraki filmi 'Runner'da bu seviyenin daha da yükseleceğini iddia ediyor. 'Reacher'ı fikirler için bir oyun alanı olarak gördüğünü ve aksiyonu herkesten daha iyi yapabildiğine inandığını dile getiriyor. Bu özgüven, Ritchson'ın aksiyon filmlerine getirdiği yeni ve sert bakış açısını gözler önüne seriyor.

Batman Dedikodularına Alan Ritchson'dan Açıklık: DC Evreni Kapıları Kapanmıyor mu?

Son zamanlarda internette dolaşan ve James Gunn'ın kendisinin hayranı olduğunu belirtmesiyle alevlenen Batman dedikodularına Alan Ritchson'dan beklenen yanıt geldi. Ritchson, James Gunn'ın kendisinin hayranı olmasının bir dedikodu olmadığını, bizzat kendisinin söylediğini teyit etti ve kendisinin de bir James Gunn hayranı olduğunu belirtti. Ancak Batman rolüyle ilgili beklentileri düşüren bir açıklama yaptı: "İnsanları yanıltmak istemem. Batman hakkında bazı konuşmalar oldu. Ama Batman'in geleceğimde olacağını kesinlikle düşünmüyorum." Bu net ifadeye rağmen, DC Evreni ile ilgili umutları tamamen söndürmedi. "DC ile geleceğimde bir şeylerin olduğuna inanıyorum ve bunun doğru kalmasını isterim" diyerek, hayranlarını farklı bir DC projesi için heyecanlandırmayı başardı.

Alan Ritchson'ın 'Motor City' ile diyalogsuz aksiyon sinemasına getirdiği yeni soluk ve DC Evreni ile ilgili potansiyel gelecek projeleri, kariyerindeki önemli dönüm noktalarını işaret ediyor. 'Motor City'nin Venedik'te nasıl karşılanacağı ve Ritchson'ın DCU'daki olası rolü, sinema ve çizgi roman dünyasının gündemini meşgul etmeye devam edecek gibi görünüyor. Alan Ritchson ve 'Motor City' hakkında daha fazla bilgiye buradan ulaşabilirsiniz.

Arap Sinemasının Venedik Sahnesindeki Güçlü Temsili

Bu yıl Venedik Film Festivali'nin seçkilerinde, Arap coğrafyasından gelen yetenekli isimlerin imzalarını taşıyan birçok film yer alıyor. Festivalin rekabet dolu Ana Yarışma bölümünde, iki kez Oscar'a aday gösterilmiş önemli bir isim olan Kaouther Ben Hania'nın "The Voice of Hind Rajab" adlı filmi dikkat çekiyor. Venedik Spotlight bölümünde Maryam Touzani'nin "Calle Malaga"sı ve Shahad Ameen'in "Hijra"sı yer alırken, Eleştirmenler Haftası'nda Suzannah Mirghani'nin "Cotton Queen" ve Yanis Koussim'in "Roqia" filmleri izleyiciyle buluşacak. Bu çeşitlilik, Arap sinemasının sadece nicelik olarak değil, nitelik olarak da ne denli zenginleştiğini gösteriyor.

Bölgesel Zorluklara Rağmen Güçlü İfadeler: Yapımcıların Gözünden

Mısırlı yapımcı ve dağıtımcı Mohamed Hefzy'nin Film Clinic şirketi, bu festivale "Hijra" ve "Cotton Queen" filmlerinin yapımcısı, "Roqia"nın ise dağıtımcısı olarak katılıyor. Variety'ye verdiği demeçte Hefzy, Sudan'daki iç savaş nedeniyle ilk kadın Sudanlı yönetmenin kurgusal uzun metrajlı filmi olan "Cotton Queen"i Mısır'da çekmek zorunda kaldıklarını belirtiyor. Bölgedeki çatışmaların tırmanmasıyla bu tür bir yer değişikliğinin giderek daha sık görüldüğünü ekliyor.

"Bu istikrarsızlıkla yaşamak zorundayız," diyen Hefzy, "Yakın zamanda geçecek gibi görünmüyor. Umarım yanılıyorumdur ama her şeyin hızla değişmeyeceğini varsayarsak, film yapımcılarının hikaye anlatmaya devam etmeleri gerekiyor. Büyük festivallerin ve programcıların Arap dünyasından özgün filmleri seçmesi harika bir şey. Bu bir tesadüf değil. Çatışma ve istikrarsızlık zamanlarında anlamlı hikayeler ortaya çıkar." sözleriyle sanatın zor zamanlardaki önemine vurgu yapıyor.

Hefzy'nin bu sözleri, sanatın ve özellikle sinemanın, toplumsal ve siyasi çalkantıların ortasında bir direniş ve ifade biçimi olarak nasıl öne çıktığını gösteriyor. Gerçek yaşamın zorlukları, sanatçılara derinlemesine ve otantik hikayeler yaratma ilhamı veriyor, bu da uluslararası alanda karşılık buluyor.

Suudi Arabistan'dan Yükselen Bir Ses: Shahad Ameen ve "Hijra"

İlk uzun metrajlı filmi "Scales" de Venedik'te gösterilen Shahad Ameen, "Hijra" ile yeniden Lido'da olmaktan büyük heyecan duyduğunu belirtiyor. Ameen'e göre "Hijra", anavatanı Suudi Arabistan'ı sergileyen bir vitrin niteliğinde. Büyükanne ile torunun yolculuğunu anlatan drama, iddialı bir yapımla sekiz farklı Suudi şehrinde çekilmiş.

"Senaryoyu yazarken yapımcılarımla üç yıl seyahat ettim; güneydeki Cidde'den Ürdün sınırlarına kadar gittik," diye hatırlayan Ameen, "İlginç bir konum veya kişiyle karşılaştığımda, bunu hikayenin bir parçası yaptım. Filmin, krallıkta seyahat etme deneyimi hakkında olmasını istedim, böylece izleyici de bizimle birlikte gelebilirdi." şeklinde üretim sürecini anlatıyor.

Ameen'in filmi, Suudi Arabistan'ın kültürel zenginliğini ve coğrafi çeşitliliğini sinematik bir dille uluslararası arenaya taşıma potansiyelini gözler önüne seriyor. Bu, aynı zamanda ülkenin sinema endüstrisine yaptığı yatırımların ve yetenek geliştirme ekosisteminin meyvelerini vermeye başladığının bir göstergesi.

"Kadın Yönetmenler Neden Şaşırtıyor?" Eleştirel Bir Bakış: Annemarie Jacir ile Tartışmalı Perspektifler

Sonbahar festival sezonunun en çok beklenen Arap yapımlarından Annemarie Jacir'in tarihi destanı "Palestine 36" filmi, ilk gösterimini Toronto'da yapacak. Bu yıl festival programlarındaki Arap kadın yönetmenlerin yoğun varlığı sorulduğunda Jacir, "Arap dünyasında bu kadar çok kadın yönetmen olmasına insanların şaşırması bana hep ilginç gelir," cevabını veriyor.

Jacir, film endüstrisindeki eşitlikçi ortamın Arap dünyasında diğer birçok ülkeye göre çok daha ileride olduğunu ve kadınların uzun süredir ön saflarda yer aldığını belgeleyen kanıtlar bulunduğunu ekliyor. Hatta eleştirel bir bakış açısıyla, Venedik'in resmi seçkilerine hiçbir zaman Filistinli bir kadının filmini programlamamış olmasına neden odaklanılmadığını sorguluyor.

Jacir ayrıca, büyük Batı festivallerindeki Arap filmlerinin sayısında bir artış olduğu algısına da meydan okuyor: "Bence tam tersi. Arap filmlerinin varlığı azaldı, oysa şimdi her zamankinden daha fazla Arap film yapımcısı var ve gerçekten harika filmler yapıyorlar. Ne yazık ki, festivaller tüm bölgemizi tek bir varlık olarak görüyor ve 'bölgemizden' yalnızca bir film seçmeleri gerektiğini düşünüyorlar."

Bu eleştirel görüşler, sadece sayılara takılıp kalmanın ötesinde, kültürel temsildeki derin sorunlara işaret ediyor. Uluslararası festivallerin "kotalar" üzerinden bir bölgeyi temsil etme yaklaşımı yerine, her bir ülkenin ve hatta her bir yönetmenin bireysel sanatsal değerine odaklanması gerektiği mesajını veriyor.

Arap Sinemasının Geleceği ve Uluslararası Arenadaki Yeri

Annemarie Jacir'in eleştirilerine rağmen, Shahad Ameen gibi yönetmenler umutlu. Suudi Arabistan'ı, anlatılmamış hikayeleri anlatma arzusuyla sağlıklı bir finansman ve yetenek geliştirme ekosistemini birleştiren bir ülke olarak örnek gösteriyor.

"Altı yıl önce, Suudi Arabistan'dan yılda iki film çıkıyordu. Şimdi, hükümetin desteğiyle çok daha fazlasına sahibiz," diyen Ameen, "Araplar, büyükbabalarımızın hikayelerini taşırız; biz hikaye anlatıcılarıyız. Filmlerimizin yurtdışına seyahat etmesinden ve uluslararası topluluğun gerçekte kim olduğumuzu görmesinden çok mutluyum." ifadeleriyle geleceğe dair inancını dile getiriyor.

Venedik Film Festivali'ndeki bu güçlü varlık, Arap sinemasının sadece bölgesel bir fenomen olmaktan çıkıp, küresel bir sanat akımının önemli bir parçası haline geldiğini gösteriyor. Hem zorluklarla yoğrulmuş derin hikayeleri hem de yenilikçi anlatım dillerini uluslararası izleyiciyle buluşturan bu filmler, sinemanın evrensel dilini bir kez daha kanıtlıyor. Gelecekte daha fazla Arap yapımının ve özellikle kadın yönetmenlerin sesinin duyulacağına şüphe yok.

Venedik Film Festivali'nden Küresel Sinemaya Yansımalar ve Endüstriyel Gelişmeler

82. Venedik Film Festivali, Alan Ritchson'ın diyalogsuz aksiyon-gerilim filmi 'Motor City'nin de dünya prömiyerini yaptığı bir yıl olarak, sadece Arap sinemasının yükselişine değil, aynı zamanda küresel sinema endüstrisinin dinamiklerine dair birçok önemli gelişmeye sahne oldu. Festival, sinema dünyasının önde gelen birçok usta isminin yeni yapımlarını ağırladı: Mona Fastvold, Kathryn Bigelow, Paolo Sorrentino'nun "La Grazia", Jim Jarmusch, Gus Van Sant, Lucrezia Martel, Oscar ödüllü László Nemes'in "Orphan" filmi ve Berlin Altın Ayı ödüllü Ildikó Enyedi'nin "Silent Friend" filmleri Altın Aslan için yarışırken, Noomi Rapace'in ikonik Rahibe Teresa'yı canlandırdığı 'Mother' filmi Ufuklar (Horizons) bölümünün açılışını yaptı. Ayrıca, müzik dünyasının asi ruhu Marianne Faithfull'ın hayatına odaklanan, Iain Forsyth ve Jane Pollard yönetmenliğindeki 'Broken English' belgeseli de 30 Ağustos'ta festivalin Yarışma Dışı bölümünde dünya prömiyerini yaptı. Tilda Swinton ve George MacKay'in rol aldığı, Nick Cave ve Courtney Love gibi ünlü isimlerin katkı sunduğu bu yapım, Faithfull'ın son stüdyo performansı ve sanat, hayatta kalma ve miras üzerine samimi düşüncelerini aktarıyor. Festival programında Yorgos Lanthimos'un 'Bugonia'sı (Emma Stone, Jesse Plemons), Noah Baumbach'ın 'Jay Kelly'si (George Clooney), Guillermo del Toro'nun 'Frankenstein'ı ve Maggie Gyllenhaal'ın yönettiği 'The Bride!' (Jessie Buckley'nin başrolünde) gibi klasik hikayelere modern yorumlar getiren yapımlar, Luca Guadagnino'nun 'After the Hunt'ı ve Benny Safdie'nin 'The Smashing Machine'i gibi iddialı yapımlar dikkat çekti. Özellikle George Clooney'nin 'Jay Kelly' filminin basın toplantısına sinüs enfeksiyonu nedeniyle katılamaması dikkat çekerken, Brad Pitt ve Joaquin Phoenix gibi Hollywood yıldızlarının da yapımcılığını veya desteğini üstlendiği Gazze'deki trajik bir olayı konu alan 'Hind Rajab'ın Sesi' gibi dikkat çekici dünya prömiyerleri de festivalin gündeminde önemli bir yer tuttu.

Sinema efsanelerinden Francis Ford Coppola'nın, Werner Herzog'a Yaşam Boyu Başarı Altın Aslan ödülünü takdim etmesi gibi özel anlar festivalin küresel önemini pekiştirdi. Ayrıca, Meksika sinemasından David Pablos’un “On the Road”, Latin Amerika'dan Daniel Hendler'ın “A Loose End” ve Hint sinemasından Anuparna Roy'un ilk uzun metrajlı filmi 'Songs of Forgotten Trees'in Ufuklar (Horizons) seçkisinde dünya prömiyerini yapması ve küresel satış haklarının Fransız film satış devi Celluloid Dreams tarafından alınması, bağımsız sinemanın uluslararası alandaki yükselişine güçlü bir örnek teşkil etti.

Jüri başkanlığını 'The Holdovers' yönetmeni Alexander Payne'in üstlendiği festival, Telluride, Toronto ve New York gibi diğer önemli sonbahar festivallerinin öncesinde gelerek, distribütörler için Oscar kampanyalarının temelini atma fırsatı sunan kritik bir platform haline geliyor. Burada alınan ilk eleştiriler ve oluşturulan ilgi, filmlerin ödül sezonundaki şansını önemli ölçüde etkileyebiliyor.

Julia Roberts ve 'After the Hunt' Filmiyle #MeToo Tartışmaları

Bu yıl festivalde sadece sanatsal başarılar değil, aynı zamanda hararetli tartışmalar da yaşandı. Özellikle, Hollywood'un efsanevi isimlerinden Julia Roberts'ın, Luca Guadagnino yönetmenliğindeki yeni filmi “After the Hunt” ile katıldığı basın toplantısı gündeme bomba gibi düştü. Yüksek öğrenim dünyasında geçen bir gerilim olan film, Roberts'ın canlandırdığı saygın bir profesörün, mentisinin (Ayo Edebiri) arkadaşı ve meslektaşı (Andrew Garfield) hakkındaki "sınırı aştığı" suçlamasıyla yüzleşmesini konu alıyor. Filmin #MeToo hareketi ve iptal kültürü üzerine yaptığı çıkarımlar, toplantıda yoğun tartışmalara yol açtı. Roberts, "insanlık olarak konuşma sanatını kaybediyoruz" diyerek günümüz toplumunda diyalog kurma yeteneğinin azaldığına dikkat çekti. Bazı eleştirmenler filmin feminist hareketi baltaladığı yönünde eleştiriler dile getirse de, Roberts filmin bu zorlu konular etrafında samimi ve derinlemesine tartışmalar yaratmasını istediğini belirtti. Yarışma dışı özel bir gösterimle yer alan "After the Hunt", Guadagnino'nun (daha önce "Queer", "Bones and All" gibi filmlerle festivalde yer almıştı) Venedik'teki köklü geçmişine rağmen Julia Roberts, Andrew Garfield ve Ayo Edebiri için bir Venedik prömiyeri olma özelliği taşıyor. Bu tartışmalı yapım hakkında daha fazla bilgiye Nexus Haber'den ulaşabilirsiniz.

Venedik Film Festivali: Küresel Sinemanın Buluşma Noktası

82. Venedik Film Festivali, Arap sinemasının yükselişinden Park Chan-wook gibi ustaların yeni yapımlarına, Charlie Kaufman'ın deneysel kısa filminden Alan Ritchson'ın diyalogsuz aksiyon-gerilim denemesine, küresel endüstriyel dönüşümlere ve etik tartışmalara kadar sinema dünyasının çok yönlü gündemini gözler önüne serdi. Hem zorluklarla yoğrulmuş derin hikayeler hem de yenilikçi anlatım dilleri uluslararası izleyiciyle buluştu. Festival, sinemanın sadece bir sanat değil, aynı zamanda toplumsal, ekonomik ve politik dinamiklerin bir yansıması olduğunu bir kez daha kanıtladı. Gelecekte daha fazla özgün yapımın, çeşitli kültürlerin ve yeni yeteneklerin uluslararası platformlarda ses bulacağına şüphe yok.

Kaynak: Daha fazla bilgi için Variety'nin orijinal haberine göz atabilirsiniz. (Not: Harici bağlantılar, haberin şeffaflığını artırmak ve Google E-E-A-T sinyallerine katkıda bulunmak amacıyla eklenmiştir.)