Kanada'nın sinema ve kültür dünyası için büyük önem taşıyan Toronto Uluslararası Film Festivali (TIFF), 50. yıl dönümünü anlamlı bir başlangıçla kutladı. Festivalin açılış gecesine, Kanada'nın sevilen komedi efsanesi John Candy'nin hayatını ve kariyerini konu alan "John Candy: I Like Me" adlı belgeselin dünya prömiyeri damga vurdu. Ünlü Kanadalı oyuncu ve yapımcı Ryan Reynolds'ın imzasını taşıyan bu yapım, sadece bir film gösteriminden öte, Kanada sinemasına ve halkına duyulan derin bir saygının göstergesi oldu.

Gülüşlerin Ardındaki Hüzün: John Candy Kimdi?

1994 yılında, henüz 43 yaşındayken kalp krizi sonucu aramızdan ayrılan John Candy, "Stripes", "Splash", "Spaceballs", "Planes, Trains and Automobiles", "Uncle Buck" ve "Cool Runnings" gibi kült filmlerle geniş kitlelerin sevgilisi olmuştu. Toronto'da büyüyen ve SCTV ile yıldızı parlayan Candy, neslinin en çok aranan komedi yıldızlarından biri haline geldi. Belgesel, onun erken yaşta kaybettiği hayatına rağmen bıraktığı silinmez izi ve eşsiz komedi yeteneğini bir kez daha gözler önüne seriyor.

Ancak John Candy belgeseli, bu gülüşlerin ardındaki bilinmeyen acıları ve erken ölümünün getirdiği derin izleri de gözler önüne seriyor. Yönetmen Colin Hanks'in vurguladığı gibi, Candy'nin kişiliğini şekillendiren 'gerçek, ciddi ve travmatik deneyimler' vardı. Henüz 4 yaşındayken babasının 35 yaşında kalp hastalığından ölmesiyle başlayan çözülmemiş bir keder, Candy'ye kendi zamanının kısıtlı olduğu hissini aşılamıştı; nitekim kendisi de babası gibi 43 yaşında hayata veda edecekti. Hanks, bu 'ödünç alınmış zaman' fikrinin, şov dünyasının 'git, git, git' düsturuyla birleştiğinde, John için sürekli bir hareket makinesi yarattığını ve genel kaygı hissini artırdığını belirtiyor.

Kariyerinin zirvesinde olduğu dönemlerde bile, Candy hayatının büyük bir bölümünde kilosuyla mücadele etmiş ve medyanın acımasız yorumlarıyla yüzleşmek zorunda kalmıştı. Belgesel, röportajcıların ona açıkça 'şişman' dediği ve onun iyi niyetli bir gülümsemeyle karşılık vermeye çalıştığı anları içeriyor. Colin Hanks, bu tür yorumların günümüzde şok edici derecede acımasız ve etik dışı kabul edildiğini vurguluyor. Buna rağmen, Candy'nin sanatsal ruhuna en çok uyan yönetmen, 'Uncle Buck', 'Planes, Trains and Automobiles' ve 'Home Alone' gibi klasikler de dahil olmak üzere altı filmde birlikte çalıştığı John Hughes idi. Hanks, ikisi arasındaki bağı, "İkisi de gerçek, samimi insanlardı ve ünlü olduktan sonra bile bunu asla kaybetmediler. Şov dünyasında bir ruh eşi bulduğunuzda, ona sıkıca sarılırsınız," sözleriyle açıklıyor.

Komedyenlerin parıltılı sahneleri arkasında, bazen beklenmedik trajediler ve kırılganlıklar yatar. John Candy'nin erken ölümü, sanat dünyasındaki kayıpların ve yoğun yaşam temposunun trajik bir hatırlatıcısıdır. Yönetmen Colin Hanks de genç yaşta annesi Samantha Lewes'i akciğer kanserinden kaybetmesi nedeniyle, Candy'nin ebeveyn kaybıyla başa çıkma mücadelesine empati duyduğunu ve 'bu tik tak sesi olan saati anladığını' belirtiyor. Kendisinin de annesiyle benzer yaşlarda olması, Candy'nin hissettiği 'ödünç alınmış zaman' duygusunu anlamasına yardımcı olmuş.

Ryan Reynolds'tan Bir Duruş: Mükemmeliyetçilik Bir Hastalık mı?

Vancouver doğumlu bir diğer Kanadalı yıldız Ryan Reynolds, belgeselin yapımcısı olarak açılış gecesinde boy gösterdi. Sahneye, Kanadalı akçaağaç yapraklı tişörtüyle çıkan Reynolds, Candy'nin çocukları Jennifer ve Christopher ile yönetmen Colin Hanks (Tom Hanks'in oğlu) ile birlikteydi. Reynolds, çocukken Candy'nin çalışmalarına olan hayranlığını dile getirirken, günümüz toplumunda aşırı mükemmeliyetçiliğin çocuklar üzerindeki olumsuz etkilerine dikkat çekti.

"Burada büyüdüm. SCTV evimizde çok popülerdi," diyen Reynolds, "Çocukların - benim çocuklarım da dahil - acı çekmekten, denemekten ve bir şeyde kötü olmaktan korktuğu, gerçekten seçilmiş bir toplumda yaşıyoruz. Mükemmeliyetçilik lanet bir hastalık gibi. Ve John'un korkusuzca, eğlenerek ve sonuçlarını düşünmeden hareket ettiğini görüyorsunuz. Bu, hayatınıza daha fazla dahil etmeniz gereken bir hatırlatma." sözleriyle Candy'nin risk alma ve otantik olma ruhunu vurguladı. Bu sözler, özellikle genç nesillerin kendilerini sürekli başkalarıyla kıyasladığı ve başarısızlık korkusuyla yüzleştiği modern dünyada önemli bir mesaj taşıyor.

Festivalde Sürpriz Bir Konuk: Başbakan Mark Carney'den Siyasi Esinti

Gecenin belki de en beklenmedik anlarından biri, Kanada Başbakanı Mark Carney'in sürpriz gelişi ve ayakta alkışlanmasıydı. Kalabalığa hitap eden Carney, dönemin ABD Başkanı Trump'ın Kanada'ya uyguladığı tarifelerle ilgili ince bir gönderme yaparak, John Candy'nin bir zorba tarafından çok zorlandığında en iyi performansı sergilediğini ve ona karşı durduğunu belirtti. "Bir Kanadalıyı çok fazla zorlamayın," sözleri kalabalıktan büyük alkış ve kahkahalar topladı. Bu an, sanatsal bir etkinliğin ulusal gurur ve hatta politik mesajlarla nasıl harmanlanabileceğinin ilginç bir örneği oldu. Ancak bu tür siyasi göndermelerin, bir film festivalinin sanatsal odağını ne denli etkilemesi gerektiği de ayrı bir tartışma konusu olabilir.

Sahneye dönen Hanks, Reynolds'a seyirciyle paylaşmak istediği özel bir şey olup olmadığını sorduğunda, Reynolds omuz silkerek esprili bir şekilde "Mark Carney'ye oy verdim," dedi. Bu, gecenin gerginliğini azaltan ve Kanadalıların mizah anlayışını sergileyen keyifli bir an olarak hafızalara kazındı.

TIFF'te Küresel Sesler: Pakistan'dan 'Hayalet Okul' ve Toplumsal Mesajı

Toronto Uluslararası Film Festivali (TIFF), "John Candy: I Like Me" belgeseli gibi dikkat çekici yapımların yanı sıra, küresel sinemanın farklı ve önemli seslerine de ev sahipliği yaptı. Bu yılın öne çıkan filmlerinden biri, Pakistanlı yönetmen Seemab Gul'ün ilk uzun metraj filmi 'Ghost School' (Hayalet Okul) oldu. Filmin Discovery bölümünde dünya prömiyerini yapmasıyla birlikte, Pakistan'dan festivale resmi seçkiye giren tek yapım olma özelliğini taşıdı. Paris merkezli uluslararası satış ajansı MPM Premium tarafından küresel satış hakları üstlenilen 'Ghost School', kırsal Pakistan'da eğitimin erişilebilirliği gibi yakıcı bir toplumsal sorunu, 10 yaşındaki Rabia'nın gözünden ele alıyor.

Film, köy okulunun aniden kapanmasıyla başlıyor; öğretmenine cin musallat olduğu ve binanın perili olduğu söylentileri yayılıyor. Yetişkinlerin belirsiz açıklamalarının ardındaki gerçeği ortaya çıkarmaya kararlı olan Rabia, bu kaos ortamında kişisel bir fedakarlık yapmak zorunda kalıyor. Filmin bu masalsı anlatımı, gerçek dünyadaki yıkıcı bir krizin alegorisi olarak hizmet ediyor: Asya İnsan Hakları Komisyonu'na göre, Pakistan genelinde yaklaşık 1.000 'hayalet okul' bulunuyor. Bu okullar sadece kağıt üzerinde var olup, 22 milyondan fazla çocuğu eğitim erişiminden mahrum bırakıyor. Yönetmen Gul, 'Ghost School' projesini sistemik bir toplumsal eleştiri olarak konumlandırıyor ve filmin çocuk perspektifinden anlatılmasının büyük kitlelere ulaşma potansiyelini vurguluyor.

Bu önemli yapım hakkında daha fazla bilgi edinmek ve filmin ele aldığı eğitim krizinin detaylarına ulaşmak için Pakistan'ın 'Hayalet Okul' filmi ve Toronto Film Festivali'ndeki yeri başlıklı haberimizi ziyaret edebilirsiniz.

Toronto Uluslararası Film Festivali (TIFF), bu yıl sadece 'John Candy: I Like Me' ve 'Ghost School' gibi dikkat çeken yapımlara değil, aynı zamanda farklı ve küresel sinema seslerine de kapılarını açtı. Bu kapsamda, Oscar adayı yönetmen Jan Komasa'nın İngilizce ilk filmi 'Good Boy' da Centrepiece bölümünde dünya prömiyerini gerçekleştirdi. Stephen Graham, Andrea Riseborough ve Anson Boon gibi yetenekli isimleri bir araya getiren bu gerilim, 19 yaşındaki Tommy'nin kendini zincirlenmiş bulduğu bir bodrumda, onu 'iyi bir çocuğa' dönüştürmeye çalışan varlıklı bir çift tarafından alıkonulmasını anlatıyor. Komasa, 'düşündürücü bir tür karışımı' olarak nitelendirdiği bu filmiyle insan ruhunun derinliklerine iniyor. Jan Komasa'nın TIFF'te büyük ilgi gören 'Good Boy' filmi hakkında daha fazla detaya ulaşmak için Nexus Haber'in ilgili sayfasını ziyaret edebilirsiniz.

Sonuç: Bir Efsaneye Saygı Duruşu

"John Candy: I Like Me" belgeseli, sadece bir sanatçının hayatını anmakla kalmıyor, aynı zamanda Kanada'nın kültürel kimliğinin önemli bir parçasını da yüceltiyor. Ryan Reynolds'ın kişisel dokunuşları ve güçlü mesajlarıyla zenginleşen bu yapım, hem eski hayranlarını nostaljik bir yolculuğa çıkaracak hem de yeni nesillere bu eşsiz komedi dehasını tanıtacak. Amazon'da 10 Ekim'de izleyiciyle buluşacak belgesel, kuşkusuz uzun süre konuşulmaya devam edecek.

Kaynak: Variety