Roguelike türü, Balatro'nun kart oyunlarını stratejik bir sonsuz döngüye sokmasıyla son yıllarda büyük bir yükselişe geçti. Artık neredeyse her tür, roguelike mekaniklerini benimsiyor. Bu akımın en dikkat çekici yeni örneklerinden biri olan CloverPit, bir deste kart yerine doğrudan kumarın kalbine inerek oyuncuları kasvetli bir slot makinesinin başına oturtuyor.

Bu trend sadece kart oyunları veya kumar mekanikleriyle sınırlı değil; klasik türler de roguelike derinliğiyle yeniden tanımlanıyor. Örneğin, Dotemu ve Guard Crush gibi köklü stüdyoların geliştirdiği *Absolum*, beat 'em up (yan kaydırmalı dövüş) türünü alıp üzerine Hades benzeri bir roguelike yapı ekleyerek, türün tek düze tekrarlara düşme sorununu çözüyor ve oynanış süresini katlıyor. Roguelike derinliğiyle beat 'em up türünü yeniden tanımlayan bu yenilikçi yapıma dair detaylı incelemeye buradan ulaşabilirsiniz.

Öte yandan, bağımsız oyun geliştiricileri sadece mekanikleri değil, estetik ve rahatsız edicilik sınırlarını da zorluyor. PS1 döneminin düşük çözünürlüklü grafik estetiğini benimseyen ve ilerlemek için karakterin kendi uzuvlarını (dilini veya kalbini) feda etmesini gerektiren psikedelik vücut korkusu oyunu Eclipsium gibi yapımlar, bu yenilikçi dalganın korku cephesindeki en çarpıcı örneklerinden biridir. Bu retro estetik trendinde, *House of Necrosis* gibi yavaş ilerleyen, sıra tabanlı hayatta kalma (survival horror) mekaniklerini benimseyen ve oyuncuyu sürekli planlamaya zorlayan stratejik gerilim örnekleri de dikkat çekmektedir. Resident Evil'ın klasik korku formülünü sıra tabanlı yapıya taşıyan House of Necrosis incelemesine sitemiz üzerinden ulaşabilirsiniz. Bu tuhaf ve deneysel oyun hakkında daha fazla ayrıntıya Eclipsium Psikedelik Vücut Korkusu Oyunu PS1 Estetiği İncelemesi sayfamızdan ulaşabilirsiniz.

Panik Arcade tarafından geliştirilen ve karanlık, düşük çözünürlüklü grafikleriyle dikkat çeken CloverPit, oyuncuyu cehennemi anımsatan bir hapishane hücresine hapsediyor. Amacımız basit: sürekli artan 'deadline' (son teslim tarihi/hedef) olarak adlandırılan para hedeflerini, sadece üç tur içinde slot makinesini çevirerek aşmak. Başarısız olursanız, altınızdaki ızgara açılıyor ve sonsuz bir karanlığa düşüyorsunuz.

Oyunun Temel Bilgileri ve Fiyatlandırma

İşte oyuna dair temel teknik detaylar:

Şansın Ötesinde Strateji Oluşturmak

İlk bakışta CloverPit, tamamen makinenin merhametine kalmış gibi hissettirebilir. Ancak oyunun asıl derinliği, Balatro’ya benzer şekilde, turlar arasında satın alınabilen 'şans tılsımları' (lucky charms) ve tur sonlarında gelen gizemli telefon görüşmeleriyle sunulan bonuslarda yatıyor.

• Şans Tılsımları: Ekstra çevirme hakkı, belirli sembollerin gelme olasılığını artırma veya tek bir çevirme için şansı yükseltme gibi çeşitli özel efektler sağlarlar.
• ATM Sistemi: Slot makinesinde kazanılan nakit, tılsım dükkanını yeniden düzenlemek veya turlar arasında faiz kazanmak üzere ATM'ye yatırılabilir.

Bu unsurları bir araya getirdiğinizde, güçlü sinerjiler ortaya çıkmaya başlıyor. Örneğin, bir koşuda en nadir sembollerin değerini artırmaya odaklanıp, ardından maksimum şans bonusları biriktirerek büyük ikramiyeleri hedefleyebilirsiniz. Başka bir oyunda ise, daha az değerli ama daha güvenilir ödeme yapan kiraz ve limon sembollerine odaklanabilir, bunu faiz getirisi sağlayan tılsımlarla birleştirerek istikrarlı bir gelir döngüsü kurabilirsiniz. Oyun, bu karmaşık ve giderek tuhaflaşan stratejilere izin veriyor.

Şeytanın Avukatlığı: Şeffaflık mı, Gizem mi?

CloverPit, kasıtlı olarak minimal arayüz (UI) ve çok az öğretici içerik sunarak oyuncunun keşif yapmasını istiyor. Oyuncular, önemli mekanikleri öğrenmek için hapsedildikleri odanın etrafına bakmak zorunda kalıyorlar. Bu durum, eleştirmenler arasında ikileme yol açmış durumda.

Oyunun kasıtlı opasitesi (şeffaf olmaması), bir yandan bulmaca çözme hissi yaratarak kasvetli atmosfere katkıda bulunuyor. Ancak diğer yandan, özellikle yeni başlayanlar için erken koşularda karanlıkta tökezlemeye neden oluyor ve oyuncuyu hemen içine çekme potansiyelini düşürüyor.

Oyuncunun başarısı, slot makinesinin rastgeleliğinden ziyade, kendisine sunulan şans tılsımları ve telefon avantajlarının rastgeleliğine bağlı hale geliyor. Daha fazla öğe kilidini açtıkça, seçenek havuzu seyrelerek istenilen sinerjiyi kurmayı zorlaştırıyor. Bu da maalesef uzun vadede oyunu tekrarlamaya değer kılan derinliği baltalıyor.

Anlatı ve Uzun Ömürlülük Sorunu

CloverPit'in şeytani atmosferi ve gizemli önermesi, Daniel Mullins’in Inscryption ve Pony Island gibi oyunlarından net bir şekilde ilham alıyor. Bu oyunlar, sığ görünen mekaniklerinin ardında derin, hikaye odaklı maceralar gizlerdi. CloverPit de benzer şekilde, odadan kurtulma ipuçları ve çözülmesi gereken sırlar vaat ediyor.

Ancak, oyunun anlatı öğeleri bu beklentiyi karşılamakta yetersiz kalıyor. Hikaye ipuçlarını takip etmek, entrikadan çok sıkıcı bir 'grind' hissine yol açıyor. Birden fazla sonuca ulaşılabilse de, sonuçlar yetersiz ve çabaya değmeyecek kadar belirsiz kalıyor.

Sonuç olarak, CloverPit, temel slot makinesi koşulları etrafında dönen bir oyun olarak kalıyor. Daha kapsamlı roguelike oyunları arasında kısa, ilginç bir mola olarak kabul edilebilir. Cazip ve kasvetli atmosferi ile birkaç başarılı koşuya sizi taşıyacak kadar strateji sunuyor. Ancak incelemelere göre, oyunun vaat ettiği 'sonsuz bağımlılık' hissini vermekte zorlandığı ve 10 saatten az bir sürede ana stratejilerin çözüldüğü belirtiliyor. Bu nedenle, Vegas'taki kayıp paranızı kurtarmadan önce bile bu slot makinesinden kalkıp gitme isteği doğurabilir.

Kaynak ve Değerlendirme

Bu haber, PC Gamer'da yayınlanan CloverPit oyun incelemesinden derlenerek ve yeniden yorumlanarak hazırlanmıştır. Kaynak metne ulaşmak için: CloverPit İncelemesi.