Oyun dünyasında bazen öyle fikirler ortaya çıkar ki, kağıt üzerinde kusursuz görünürler. StarCraft 2'nin baş tasarımcısı Dustin Browder'ın yeni projesi olan Wildgate de tam olarak bu kategoriye giriyor. Bir yandan tempolu bir FPS deneyimi sunarken, diğer yandan sizi dev bir uzay gemisinin kaptan köşküne oturtan bu hibrit yapım, türünün en yaratıcı örneklerinden biri olmaya aday. Ancak parlak fikirler, her zaman başarılı oyunlara dönüşmeyebilir. Wildgate, bu ince çizgide nerede duruyor? Gelin hep birlikte bakalım.

Wildgate Tam Olarak Nedir? Uzayda Bir Hayatta Kalma Mücadelesi

Wildgate'i zihninizde canlandırmak için şöyle düşünün: Dörder kişilik beş takım, yani toplam 20 oyuncu, kendilerine ait devasa uzay gemileriyle başıboş bir uzay boşluğuna bırakılıyor. Amaç, asteroid alanlarından ve terk edilmiş kargo gemilerinden kaynak toplayarak kendi geminizi güçlendirmek. Topladığınız parçalarla kalkanlarınızı sağlamlaştırıyor, silahlarınızı yükseltiyor ve rakip gemilerle kaçınılmaz karşılaşmaya hazırlanıyorsunuz.

Oyunun yapısı, haritanın son anlara kadar çatışmayı rastlantısal kıldığı bir Battle Royale'i andırıyor. Çoğu zaman siz uzaylı yaratıklarla savaşırken veya enkazları yağmalarken, diğer takımların birbirini yok ettiğine dair bildirimler alıyorsunuz. Ayakta kalan son gemi olmak bir zafer koşulu olsa da, asıl heyecan "Wildgate" portalı açıldığında başlıyor. Eğer özel artefaktı ele geçirip bu portaldan kaçmayı başarırsanız, anında galibiyete ulaşıyorsunuz. Bu da oyuna farklı bir stratejik katman ekliyor.

Wildgate, mevcut haliyle en iyi anlarını o kadar nadiren ve o kadar zorlu koşullar altında sunuyor ki, oyuncuyu uzun süre bağlı tutmakta zorlanabilir. Konsept olarak son zamanlarda oynadığım en yaratıcı nişancı oyunlarından biri, ancak bazen tüm bu fikrin kağıt üzerinde, oyunda olduğundan daha iyi çalıştığını düşünüyorum.

Kağıt Üzerindeki Deha, Pratikteki Zorluklar

Wildgate'in büyüsü, iyi koordine olmuş bir ekiple oynandığında ortaya çıkıyor. Bir oyuncu dümeni devralıp gemiyi en verimli kaynak noktalarına götürürken, diğerleri gemiyi savunan taretleri dolduruyor veya geminin kalkanlarını güçlendirecek modülleri arıyor. Herkes görevini bildiğinde, geminiz adeta tıkır tıkır işleyen bir savaş makinesine dönüşüyor.

Ancak madalyonun bir de diğer yüzü var. Özellikle tek başınıza girdiğiniz maçlarda, kimsenin ne yapacağını bilmediği 30 dakikalık bir eziyet yaşayabilirsiniz. Siz daha ne olduğunu anlamadan, sizden çok daha organize bir ekip geminize saldırıp reaktörünüzü patlatabilir. Oyun, PvE (oyuncuya karşı çevre) savaşlarında da sınıfta kalıyor. Karşınıza çıkan uzaylı yaratıklar, genellikle siz onları yok edene kadar üzerinize mermi süngeri gibi çeken, pek de zeki olmayan düşmanlardan ibaret. Bu durum, bir süre sonra yağmalama görevlerini angaryaya dönüştürüyor.

En büyük handikap ise, en ufak bir hatanın bedelinin çok ağır olması. Örneğin, artefaktı ele geçirmeye odaklanıp gemi savunmasını bir anlığına boşladığınızda, rakip takım bu zaafınızı anında cezalandırabiliyor. Bir bakmışsınız, tek bir mermi bile atmadan geminize tüm gücüyle çarpan bir düşmanla karşı karşıyasınız ve metalin metale sürtme sesleri arasında geminiz alev topuna dönüyor.

Bu Ne Anlama Geliyor? Oyuncuları Neler Bekliyor?

Wildgate, kesinlikle herkese göre bir oyun değil. Eğer 'akşam iki el atıp çıkayım' diyen sıradan bir oyuncuysanız, oyunun yüksek öğrenme eğrisi ve takım çalışmasına olan mutlak bağımlılığı sizi yorabilir. Ancak, iletişim kurmayı seven, strateji yapmaktan hoşlanan ve zorluklardan yılmayan sıkı bir arkadaş grubunuz varsa, Wildgate size unutulmaz anlar yaşatma potansiyeline sahip. Başarılı bir maç, adeta kendi kahramanlık hikayenizi yazdığınız epik bir maceraya dönüşebilir. Oyun, cesur ve yenilikçi bir deneme; ancak potansiyeline tam olarak ulaşabilmesi için dengelenmesi ve özellikle tek başına oynayan oyuncular için daha bağışlayıcı hale getirilmesi gerekiyor.

Sıkça Sorulan Sorular (SSS)

Bu haberin oluşturulmasında PC Gamer tarafından yayınlanan incelemeden yararlanılmıştır.