Battle Royale türünü dünyaya tanıtan PlayerUnknown's Battlegrounds (PUBG) ile oyun endüstrisinde bir devrim yaratan Brendan Greene, şimdi de spot ışıklarını tamamen farklı bir yöne çeviriyor. Greene ve stüdyosu PlayerUnknown Productions, battle royale'in hızlı aksiyonundan sıyrılarak, hayatta kalma türünün köklerine inen ve oyuncuyu acımasız doğa koşullarıyla baş başa bırakan yeni oyunu Prologue: Go Wayback! ile karşımızda. Açık betası başlayan oyun, türdeki pek çok yapımın unuttuğu bir detayı merkeze alıyor: temel eylemlerin getirdiği o eşsiz tatmin hissini.
Peki, sayısız hayatta kalma oyunu varken Prologue'u özel kılan ne? Cevap, en temel eylemlerden birinde, bir kamp ateşi yakma mekaniğinde gizli.
Hayatta Kalma Oyunlarının Unuttuğu Gerçekçilik: 'Tıkla ve Üret' Kolaycılığı
Modern hayatta kalma oyunlarının çoğunda, bir ateş yakmak envanter ekranında birkaç tıklamadan ibarettir. Birkaç odun ve taşı birleştirirsiniz ve sihirli bir şekilde önünüzde yanan bir ateş belirir. Bu sistem pratik olsa da, vahşi doğada hayatta kalmanın getirdiği gerilimi ve sonrasındaki rahatlama hissini oyuncuya yaşatmakta yetersiz kalır. Ateş; sadece bir ışık ve ısı kaynağı değil, aynı zamanda umudun ve başarının bir sembolüdür.
Aslında bu durum, oyun endüstrisindeki daha geniş bir eğilimin yansımasıdır. Benzer bir sadeleşme, FPS türünde bir zamanların standardı olan sunucu tarayıcılarının (server browser) yerini tek tuşla oyuna girme sistemlerine bırakmasıyla da görüldü. Oyuncuların kendi haritalarını, modlarını ve düşük gecikmeli sunucuları seçerek deneyimlerini kişiselleştirmelerine olanak tanıyan bu özellik, modern oyunlardaki "hızlı eşleştirme" (quick match) kolaycılığına kurban edildi. Tıpkı Prologue'un ateş yakma mekaniği gibi, sunucu tarayıcıları da oyuncuya kontrol ve aidiyet hissi veriyordu (Battlefield ve Sunucu Tarayıcısı Tartışması).
Bu 'hızlı aksiyon' odaklı tasarım felsefesi, Battlefield serisinin son oyununda harita tasarımlarına da yansıdı. Serinin beta sürecinde sunulan haritaların alışılmadık derecede küçük ve kaotik olması, köklü oyuncular tarafından eleştirilmişti. Geliştirici DICE ise bu tercihin bilinçli olduğunu, oyun motorunun "en yüksek oktanlı" aksiyonu kaldırabildiğini göstermek için bir nevi gövde gösterisi yaptıklarını açıklamıştı. Ancak bu durum, serinin alametifarikası olan büyük ölçekli stratejik savaş alanları yerine anlık çatışmaların önceliklendirildiği yönündeki endişeleri de beraberinde getirdi Battlefield 6 Beta ve Geliştirici Açıklaması.
Ancak Prologue, bu basit denklemi tamamen reddediyor. Oyunda ateş yakmak bir menü işlemi değil, tamamen fizik tabanlı, dikkat ve sabır gerektiren bir sanat.
Bir Sanat Olarak Ateş Yakmak: Prologue Nasıl Fark Yaratıyor?
Prologue'da bir ateş yakmak için önce doğru malzemeleri toplamanız gerekir. Bu süreç, oyunun gerçekçi yaklaşımını gözler önüne seriyor:
- Kav (Tinder): Ateşi başlatacak, kolayca tutuşan malzemeler. Buruşturulmuş bir kağıt veya kuru bir karton parçası bu iş için idealdir.
- Çıra (Kindling): Kavdan aldığı ateşi büyütecek olan ince ve kuru dallar, çubuklar.
- Yakacak Odun (Firewood): Ateşin uzun süre yanmasını sağlayacak olan kuru ve kalın kütükler.
Asıl fark ise bu malzemeleri bir araya getirme biçiminizde ortaya çıkıyor. Envanterinizde birleştirmiyorsunuz; bunun yerine her bir parçayı yere, kendi ellerinizle özenle yerleştiriyorsunuz. Önce kavı, üzerine çıraları ve en üste de odunları koyarak bir yığın oluşturuyorsunuz. Sonrasında ise bir bıçak ve ferro çubuk (ateş başlatıcı) kullanarak kıvılcımlar çıkarıp kavı tutuşturmaya çalışıyorsunuz. Dışarıda fırtına koparken, sığındığınız küçük bir kulübede onlarca denemenin ardından o ilk kıvılcımın ateşe dönüştüğünü görmek, birçok oyunda boss kesmenin vermediği bir tatmin hissi yaratıyor.
Öne Çıkan Mekanikler ve Oyuncu Deneyimleri
Oyunun sistemleri, mantıklı düşündüğünüzde karşılığını veriyor. Örneğin, sırılsıklam olan kıyafetlerinizi ateşin yanına sererek kurutabiliyorsunuz. Ya da ateş başlatıcınızı kaybettiğinizde, bulduğunuz bir kulübedeki elektrikli ocağın üzerine odunları yığarak da ateş yakmayı başarabiliyorsunuz. Bu gibi anlar, oyunun ne kadar dinamik ve öngörülemez olduğunu kanıtlıyor.
Eleştirel Bakış: Vaatler Büyük, Gerçekler Henüz 'Çıplak'
Her ne kadar ateş yakma mekaniği devrimsel olsa da, Prologue: Go Wayback! şu anki açık beta sürümünde oldukça 'boş' hissettiriyor. Oyunun temel amacı, 64x64 km'lik devasa ve prosedürel olarak oluşturulmuş bir haritada başlangıç noktasından bir meteoroloji istasyonuna ulaşmak. Ancak bu yolculuk, çoğunlukla uzun ve olaysız yürüyüşlerden ibaret.
Karşıt bir görüş olarak, oyunun mevcut hali 'vahşi doğada hayatta kalmaktan' çok, 'kulübeden kulübeye koşarak yağmacılık yapmaya' benziyor. Yiyecek ve temel malzemelerin neredeyse tamamı terk edilmiş sığınaklarda bulunuyor. Bu durum, oyuncuyu doğadan faydalanmaya değil, bir sonraki medeniyet kalıntısını aramaya itiyor. Ayrıca, beta sürecinde olan bir oyundan bekleneceği üzere, eşyaların kaybolması gibi can sıkıcı hatalar da mevcut.
Sonuç: Sabırlı Oyuncular İçin Bir Cevher mi?
Prologue: Go Wayback!, hayatta kalma türüne taze ve son derece tatmin edici bir yaklaşım sunma potansiyeline sahip. Özellikle en temel eylemleri bile anlamlı ve zorlu kılma felsefesi, türün gediklileri için heyecan verici. Ancak oyunun bu potansiyele ulaşabilmesi için içeriğinin zenginleşmesi ve dünyasının daha fazla 'yaşayan' bir yer haline gelmesi gerekiyor. Eğer hızlı aksiyon yerine derinlemesine simülasyon ve küçük başarılardan büyük haz duyan bir oyuncuysanız, Brendan Greene'in bu yeni projesini mutlaka radarınıza almalısınız.
Kaynak: Bu haberin oluşturulmasında PCGamer'da yayınlanan analizden faydalanılmıştır.
