Oyun dünyasının en köklü stüdyolarından Dotemu, Guard Crush ve Supamonks ile bir araya gelerek, 'yan kaydırmalı dövüş' (beat 'em up) türünü modern çağa taşıyan iddialı bir yapım sundu: Absolum. Sokaklarda geçen seleflerinin aksine, Absolum bizi sihrin yasaklandığı Talamh adlı fantastik bir evrene götürüyor. Bu oyun, basit tuş kombinasyonlarının arkasına gizlenmiş derinliği ve roguelike yapısıyla, türün hayranlarına uzun soluklu bir meydan okuma vadediyor.

Dotemu ekibi, Streets of Rage 4 ve Shredder's Revenge gibi başarılı yapımlarla beat 'em up türünü tek başına ayakta tutan stüdyolar arasında yer alıyor. Absolum, bu mirası alıp üzerine Hades benzeri bir roguelike yapısı ekleyerek, tek düze tekrarlara düşmekten kaçınıyor ve oynanış süresini katlayarak artırıyor.

Temel Bilgiler: Absolum Neler Sunuyor?

Görsel Şölen ve Tatmin Edici Dövüş Ritmikleri

Absolum'un en çarpıcı yönlerinden biri sanatsal tarzı. Oyun, 70'ler ve 80'lerin animasyon filmlerini anımsatan, el çizimi retro bir estetiğe sahip. Karmaşık gölgeli arka planlar üzerinde düz renkli karakterlerin kullanılması, neon pembe ve asit yeşili gibi canlı renk patlamalarıyla birleşerek son derece çekici bir görünüm oluşturuyor. Bu çizgi roman vari sanat, hikayenin ciddiyetini yumuşatarak oyunun genel ruhunu yükseltiyor.

Dövüş sistemi, basit girdilere rağmen büyük bir çıktı hissi veriyor. Oyuncu sadece birkaç tuşa basarak, adeta D&D Bruce Lee'si gibi hissedebiliyor. Bir ork birliğini tekmeler, yumruklar ve kılıç darbeleriyle havada tutmak, 'X' ve 'Y' tuşlarına basmaktan çok daha fazlasıymış gibi hissettiriyor. Bu tatmin edici hissin yarısı, mükemmel ses tasarımından kaynaklanıyor; darbeler 'thwack' ve 'thud' sesleriyle pekiştiriliyor, düşmanın kalkanının kırılması kontrolcünüzde seçici titreşimlerle iletiliyor.

Absolum, arcade dövüş oyunlarının sadeliği ile Streets of Rage 4'ün biraz daha karmaşık yapısı arasında zekice bir denge kurmuş. Oyuncuların yaptığı basit komutlar, ekrandaki görkemli aksiyonun yanında devede kulak kalıyor.

Roguelike Yapı ve Tekrarlanabilirlik Değeri

Absolum'u türünün standartlarından ayıran en önemli özellik, Hades'ten ilham alan dallanma yapısıdır. Oyuncular, her koşuda farklı adalar veya farklı bölgeler (örneğin kumsal yada goblin işgali altındaki orman) arasında seçim yapabiliyor. Bu seçime dayalı tasarım, her oynayışta seviyelerin kısmen değişmesini sağlıyor. Örneğin, cüce madenlerinde düşmanları fırına atarak çıkan kemikleri bir asansörü çalıştırmak için kullanabiliyor ve gizli bölgelere ulaşabiliyorsunuz.

Bu değişken yapı, oyunun tekrarlanabilirliğine hayati bir katkı sağlıyor. Normalde 6 saatte tamamlanabilecek bir oyunu 20 saate çıkaran bu mekanik, oyuncuları farklı hikaye parçacıkları ve yeni düşman düzenlemeleri keşfetmeye teşvik ediyor. Baş düşmanları yendikten sonra açılan yeni hareketler (zincirleme kılıç savurmalar veya dalış tekmesi gibi) ise ilerleme hissiyatını sürekli canlı tutuyor.

Karakter Derinliği: Savaşçı Sihirbazlar ve Arkana Yetenekleri

Absolum'un başarısının anahtarı, dört benzersiz karakterinde yatıyor:

• Cider: Dedektif Gadget benzeri uzayan kolu olan tahta bir siborg ninja.
• Galandra: Geniş kılıcıyla güçlü ve süpürücü saldırılar yapıyor.
• Brome: Kurbağa sihirbaz, telekinetik olarak eşyaları fırlatma yeteneği açabiliyor.
• Karl: Cüce top güllesi, kafa darbeleriyle seviyeleri yarıyor.

Her karakterin altı adet açılabilir 'Arkana' (özel sihir yeteneği) bulunuyor. Bu yetenekler mana tüketiyor, ancak mananın hızlıca dolması, oyuncuyu bu güçlü büyüleri serbestçe kullanmaya teşvik ediyor. İster Karl'ın tüfeğiyle uzaktaki düşmanları vurun, ister Cinder'ın kara mayınlarıyla kalabalığı kontrol altında tutun; Arkana'lar dövüşlere stratejik bir katman ekliyor.

Eleştirel Bakış: Şeytanın Avukatını Oynamak

Absolum, beat 'em up türünü ileri taşısa da, eleştirilmesi gereken bazı noktalar mevcut. Özellikle tek oyunculu deneyimde oyun biraz yalnız hissettiriyor. Belirli noktalarda yapay zeka kontrollü geçici paralı askerler kiralanabilse de, Absolum'un gerçek gücü iki kişilik co-op modunda ortaya çıkıyor.

Oyunun zorluk seviyesi oldukça yüksek; düşmanlar sert vuruyor ve can iksiri bulmak zor. Her ne kadar oyuncular hasar alma ve verme oranlarını ayarlayarak zorluğu ince ayar yapabilse de, roguelike yapısından gelen bu acımasızlık bazı oyuncuları başta yıldırabilir. Ayrıca, 'Hades tarzı' pasif yetenekler olan ritüel taşları (ritual gems) başta kafa karıştırıcı olabiliyor ve bazıları (örneğin zıplayınca minik dalgalar çıkaran taşlar) pratik anlamda işe yaramaz hissedilebiliyor. Son olarak, üçüncü bölümün önceki ikisine göre daha kısa hissettirmesi, final beklentisini tam olarak karşılayamıyor.

Tüm bu eksikliklere rağmen Absolum, arcade salonlarından bu yana değişime direnç gösteren bir türe derinlik ve ilerleme katıyor. Gerçek bir roguelike'ın kapsamlı değişkenliğine sahip olmasa da, beat 'em up türünü daha ilginç ve uzun ömürlü bir alana taşıyan başarılı bir yapımdır.

Dotemu ve ortaklarının Absolum ile yakaladığı bu başarı, özellikle 2024 yılında bağımsız stüdyolar için finansal belirsizliğin ve kurumsal baskının arttığı bir dönemde dikkat çekiyor. Bu zorlu ortamın en somut örneklerinden biri, Hyper Light Drifter'ın arkasındaki stüdyo Heart Machine'in, açık dünya roguelike oyunu Hyper Light Breaker'ın geliştirmesini durdurmak ve belirsiz sayıda personelini işten çıkarmak zorunda kalması oldu. Bu tür zor kararlar, oyun sektöründe küçük stüdyoların karşılaştığı ekonomik baskıyı ve erken erişimin risklerini gözler önüne seriyor. Heart Machine'in yaşadığı zorluklar ve Hyper Light Breaker geliştirmesinin durdurulması hakkında daha detaylı bilgiye Nexus Haber üzerinden ulaşabilirsiniz.

Kaynak: Absolum incelemesi için orijinal değerlendirme metnine PC Gamer'da ulaşabilirsiniz.